Na tal van overvloedige dissen omlijst met overheerlijke wijnen en daarvan afgeleide spiritualiën in de afgelopen dagen en weken stond voor 2 januari de eerste opgave van 2015 op de, dit jaar nog heerlijk, lege agenda. Golfend Noordwijk. Met de steeds kleinere quota werd de Noordwijkse vissersgemeente een andere vorm van zinvolle tijdsbesteding aangeboden. Om deze toch al besloten gemeenschap enigszins uit hun isolement te halen en niet verder af te laten afdalen in de krochten van het leven was Delftski met zijn vele skiërs en golfers uitgenodigd om Noordwijk en aanpalende gehuchten te helpen en haar bijdrage te leveren aan de participatiemaatschappij. Tenminste dat was wat de schrijver van dit stukje in eerste instantie op het netvlies had staan.
Terwijl in de vroege ochtenduren de juiste irons en woods werden uitgezocht, maakte mijn eega subtiel de opmerking dat het toch echt om Golvend Noordwijk ging. Een circa twaalf kilometer lange wandeltocht waar we, ook op het kaartje, Noordwijk grotendeels links zouden laten liggen. Weg was het ideaalbeeld van de eerste goede daad in 2015. De gedachte aan een alliteratie van drie drieklanken en het steeds beter wordende weer hadden een snelle positieve invloed op het humeur en vol goede moed werd de tocht naar het niet zo barre noorden aanvaard.
Na een voorspoedige reis mooi op tijd op de verzamelplaats aangekomen, waar het binnen korte tijd een drukte van belang was. De eerste minuten was de verzamelplaats een vooruitgifte van de traditionele nieuwjaars(borrel) en vele welgemeende nieuwjaarswensen werden al dan niet smakkend uitgewisseld. Echter ook nu weer was sprake van een strakke discipline die zo typerend is voor de vele trainingen en uitstapjes die Delftski verzorgd. De leiding gaf gedecideerd het vertreksein en de groep van zo ’n veertig sportieve wandelaars zette zich in beweging en ging keuvelend op weg.
Onder een strak blauwe hemel en beschut tegen de toch wel harde tegenwind werden de op- en neergaande verharde en onverharde (zand)paden door eenieder makkelijk verteerd. Er wordt heel wat afgeluld bij Delftski en volkomen terecht werden we door de professionele leiding regelmatig geattendeerd op de vele mooie vergezichten en deze “plaatjes” werden door menigeen voor het nageslacht vereeuwigd. Bij de vuurtoren van Noordwijk aangekomen werd een korte pauze ingelast en de groep splitste zich op om de plaatselijke horeca een goed begin van 2015 te bezorgen. Enige verwarring ontstond toen een van de horecagelegenheden een eigen interpretatie van een Nederlands spreekwoord had geformuleerd. Mede door de quota beperkingen hadden deze voormalige vissers gemeend te moeten kiezen voor: “De soep wordt duur betaald”. We hadden echter geen zin om de afstammelingen van Kniertje en consorten te veel het financiële vuur aan de schenen te leggen en het verschil werd onderling geregeld.
Deze kleine consternatie zorgde echter wel voor een fysieke splitsing in het wandelaarspeloton. De alom aanwezige mobieltjes zorgden voor een snelle aansluiting. Het deel van de route over het strand was letterlijk en figuurlijk adembenemend en dit was uitwaaien in de ware zin van het woord. Na de strandfoto’s werden we door de harde wind gezandstraald, waardoor de tubetjes scrub voor de wat oudere huid voorlopig in de la kunnen blijven liggen. Terug in de duinenrijen liepen we weer in de luwte. In het laatste gedeelte van het traject werd overduidelijk vastgesteld dat Golfend Noordwijk echt in een vlaag van verstandsverbijstering was ontstaan. De golfbaan van Noordwijkerhout lag er, gelijk de Atlantikwall in mei 1945, volkomen verlaten en uitgestorven bij. Ook de laatste kilometers werden voortvarend lopend afgelegd, waarna we in gesloten colonne bij de vertrekplaats arriveerden.
Dit keer geen medaille of plakkaat voor de deelnemers, met uitzondering van Ria, die meende recht te hebben op een plakkaat en daar geheel vrijwillig in ging staan. Door deze daad eindigde deze mooie tocht helaas nog met een naar luchtje. Na een welgemeend afscheid keerde iedereen moe, maar voldaan. huiswaarts. Een mooi en sportief begin van 2015. Chapeau voor de perfecte organisatie!
Theo Krens